21 lipca poniedziałek


18.30 ośrodek teatralny Węgajty

Transgresje ciała – projekt teatralny Zofii Bartoszewicz (Warszawa), po spektaklu rozmowa i promocja książki Spektakl jako Wydarzenie i Doświadczenie

Transgresje ciała – spektakl opracowany w trakcie warsztatów podejmujących temat ciała – podstawowego narzędzia aktora – które wychodzi na przeciw „innemu” ciału, wykluczonemu z powodu niepełnosprawności.

Podczas projektu Transgresje ciała Zofia Bartoszewicz rejestrowała wypowiedzi dotyczące wewnętrznego poczucia ciała u osób w znacznym stopniu niepełnosprawnych ruchowo.

Zofia Bartoszewicz – aktorka, performerka, kompozytorka, twórczyni niezależna. Współpracuje z Teatrem Węgajty i niemiecką grupą Labsa Ensemble. Prowadzi autorskie warsztaty teatralno - wokalne, koncertuje. Studiowała filozofię, interesuje się metafizyką codzienności. Nie dzieli ludzi na pełno- i niepełnosprawnych, ale (za Julią Kristevą), na niepełnosprawnych i potencjalnie niepełnosprawnych. (Sama jest niepełnosprawna, tyle, że jej niepełnosprawności nie widać). Obecnie realizuje autorski spektakl w ramach stypendium Ministra Kultury.

Autorka o swoim projekcie:

Obecnie odkrywam nieznany nam, „pełnosprawnym”, obszar sensualnych doznań osób, dla których „posiadanie” ciała nie jest czymś oczywistym i nie podlegającym kwestii. Dzięki ciałom zapośredniczonym – ciałom performerów - pragnę uzewnętrznić wewnętrzne, niezależne światy osób niemal całkiem pozbawionych możliwości ruchu.

Warsztaty są częścią projektu teatralnego, który realizuję dzięki stypendium Ministra Kultury. Projekt jest próbą redefiniowania pojęć „pełno”- i „niepełnosprawność”, próbą pokazania, że niepełnosprawność nie jest jedynie wybrakowaną odbitką normalności.
Pragnę dzięki Transgresjom wzmacniać treści związane z niwelowaniem społecznego rozwarstwienia, ale nie różnorodności, bo ta jest gwarantem rozwoju (…).

Zapytałam tylko: Dlaczego jest tak, że możemy oglądać aktora, który wciela się w rolę osoby chorej na raka i to nie rodzi takich pytań, natomiast pytania rodzi niepełnosprawność, niepełnosprawność fizyczna?

Zrozumiałam, że to jeszcze wciąż jest niszowy temat. Okazało się, że gdy one usiadły na wózku, to zaczęły odczarowywać ten wózek, który w języku polskim się kojarzy tylko i wyłącznie z inwalidztwem, bo mamy „wózek inwalidzki” a nie „fotel na kółkach” (wheelchair).

Wykonawczynie: Paulina Andruczyk, Dominika „Domela” Grenda, Joanna Janus, Karolina Leszczyńska, Eliza Paś, Małgorzata Piskorek, Katarzyna Szczepaniak, Beata Terech, Katarzyna Żytomirska.
Teksty: Irena Anacka, Zygmunt Bauman, Ireneusz Betlewicz, Krzysztof Andrzej Czerniak, Mike Feathersone, Jadwiga Gajkun-Markur, Małgorzata Grochowska, Honorata Jakubowska, Barbara Jeżowska, Grzegorz Łojewski, Tadeusz Miczka, Dorota Szachewicz

W tomie Spektakl jako wydarzenie i doświadczenie zebrane zostały artykuły i rozprawy, które dotyczą liminalności, transgresyjności, transferowości jako pojęć definiujących kondycję człowieka, szczególnie aktualnych w odniesieniu do teatru „wykluczonych” jako miejsca doświadczania i przekraczania siebie, gdyż teatr taki staje się instrumentem walki nie tylko ze stygmatyzacją, ale także z utratą poczucia społecznej wspólnotowości.